Stad Gent stelt voor om, door het uitbreken van ca. 1500m² asfaltvlakte, van de drie afzonderlijke groenzones rondom de Congreslaan één groot aaneensluitend park te maken van bijna 7 voetbalvelden groot (zie dit artikel). En waarom het uitgebreide park niet wat verrijken met wat méér standbeelden? Momenteel staan er in het de Smet de Naeyer-park welgeteld 3 beelden:

Afbeelding hiernaast: sfeerbeeld van het Antwerpse Middelheim Park, met op de voorgrond “Het zotte geweld” (Rik Wouters, 1912). Naast de beeldencollectie is ook het park een knap staaltje landschapskunst. Door de jaren heen werd deze beeldentuin met verschillende nieuwe zones uitgebreid. (Herkomst foto: Middelheim Park, Antwerpen)

1) een bronzen borstbeeld van Paul de Smet de Naeyer (door Charles Van Der Stappen, 1937), o.m. voormalig Belgisch Eerste Minister, Minister van Financiën en Openbare Werken en Ere-voorzitter van het Uitvoerend Comité van de Expo 1913

2) de bronzen beeldengroep “Schoonheid-Kracht-Wijsheid” (door Jules Pierre van Biesbroeck, 1910). Deze drie zittende figuren vormen het enige resterende deel van het oorspronkelijk ruim 25 meter brede en rijkelijk versierde beeldhouwwerk “Hulde aan de Mensheid” (ook gekend als “Verheerlijking van de Arbeid” of ook nog: “De Vrede, de Arbeid en de Vooruitgang”), dat initieel een 40-tal mannen, vrouwen en kinderen met bloemenkransen en vlaggen omvatte. Het monument bevond zich in 1913 (zie onderstaande afbeelding) nog bovenaan een monumentale fontein “Het Water Kasteel” (een Art Deco-constructie, ontworpen door de Gentse Expo-architect Oscar Van de Voorde), aan het hoofdeinde van “de grote Dok”, langsheen de "Avenue des Nations", ter hoogte van het "Palais des Beaux-Arts". Na WOI bleven enkel de 3 centrale beelden bewaard. Het waterbassin werd later gedempt en vervangen door een verzonken grasveld.

3) het bronzen beeld “Ros Beyaert en de vier Heemskinderen” (resultaat van een artistieke samenwerking tussen Aloïs De Beule, voor het ontwerp van de kinderen, en Domien Ingels, voor het paard). Dit ruim acht meter hoge, vrijstaande kunstwerk stond centraal op het Erehof van de Expo 1913, tussen het toegangsgebouw en het grote waterbekken in, en was er één van de blikvangers. Het was de bedoeling dat dit collosale beeld na afloop van de Expo in feite zou verhuizen, maar het bleek onmogelijk nog te verplaatsen en bleef dan maar ter plaatse in zijn cirkelvormig vijvertje staan.

Goed en wel beschouwd kan je dus gerust zeggen dat het de Smet de Naeyer-park door de jaren heen het resultaat is van een weldoordachte planning gecombineerd met pragmatische, eigentijdse oplossingen.